هوش مصنوعی:
این شعر به تصویرگری طبیعت و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند چمن، چشمه، زنجره، ستاره و شهاب استفاده می‌کند تا حس تنهایی، ناآگاهی از سرنوشت و شکنندگی زندگی را بیان کند. تصاویری مانند «حباب ناپایدار» و «آبگینه‌ی عمر» بر بی‌ثباتی و ظرافت زندگی تأکید دارند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و احساسی مانند مرگ، تنهایی و شکنندگی زندگی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. درک این شعر نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد.
شبانه
برای ضیاءالدین جاوید
یَلِه
بر نازُکای چمن
رها شده باشی
پا در خُنکای شوخِ چشمه‌یی،
و زنجره
زنجیره‌ی بلورینِ صدایش را ببافد.
در تجرّدِ شب
واپسین وحشتِ جانت
ناآگاهی از سرنوشتِ ستاره باشد
غمِ سنگینت
تلخی ساقه‌ی علفی که به دندان می‌فشری.
همچون حبابی ناپایدار
تصویرِ کاملِ گنبدِ آسمان باشی
و رویینه
به جادویی که اسفندیار.
مسیرِ سوزانِ شهابی
خطِّ رحیل به چشمت زند،
و در ایمن‌تر کُنجِ گمانت
به خیالِ سستِ یکی تلنگر
آبگینه‌ی عمرت
خاموش
درهم شکند.
مهرِ ۱۳۵۳
یَلِه
بر نازُکای چمن
رها شده باشی
پا در خُنکای شوخِ چشمه‌یی،
و زنجره
زنجیره‌ی بلورینِ صدایش را ببافد.
در تجرّدِ شب
واپسین وحشتِ جانت
ناآگاهی از سرنوشتِ ستاره باشد
غمِ سنگینت
تلخی ساقه‌ی علفی که به دندان می‌فشری.
همچون حبابی ناپایدار
تصویرِ کاملِ گنبدِ آسمان باشی
و رویینه
به جادویی که اسفندیار.
مسیرِ سوزانِ شهابی
خطِّ رحیل به چشمت زند،
و در ایمن‌تر کُنجِ گمانت
به خیالِ سستِ یکی تلنگر
آبگینه‌ی عمرت
خاموش
درهم شکند.
مهرِ ۱۳۵۳
۱۹۶۵
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ضیافت
گوهر بعدی:در شب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
