هوش مصنوعی:
این متن عرفانی بیانگر این مفهوم است که هر کس با نور الهی به جهان بنگرد، همه چیز را زیبا و نیک می‌بیند. همچنین اشاره می‌کند که کسی که با عارفان همراه شود، حقیقت را می‌بیند و غیر از خدا را نمی‌بیند. در نهایت، تأکید می‌شود که در آینهٔ حقیقت، جان و معشوق (خدا) روبروی هم قرار می‌گیرند و بینندهٔ تیزبین، وحدت را می‌بیند نه دوگانگی.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این متن برای درک و شناخت نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. نوجوانان و بزرگسالان با پیشینهٔ مطالعاتی مناسب بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
غزل شمارهٔ ۵۷۴
هر که او را به نور او بیند
هر چه بیند همه نکو بیند
آنکه با ما نشست در دریا
عین ما دید و سو به سو بیند
روی غیری ندیده دیدهٔ ما
غیر چون نیست دیده چو بیند
هر که در آینه کند نظری
جان و جانانه روبرو بیند
چشم باریک بین سید ما
رشته یک توست کی دو تو بیند
هر چه بیند همه نکو بیند
آنکه با ما نشست در دریا
عین ما دید و سو به سو بیند
روی غیری ندیده دیدهٔ ما
غیر چون نیست دیده چو بیند
هر که در آینه کند نظری
جان و جانانه روبرو بیند
چشم باریک بین سید ما
رشته یک توست کی دو تو بیند
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
