بیا که بلبل شوریده نغمه پرداز است
عروس لاله سراپا کرشمه و ناز است

نوا ز پردهٔ غیب است ای مقام شناس
نه از گلوی غزل خوان نه از رگ ساز است

کسی که زخمه رساند به تار ساز حیات
ز من بگیر که آن بنده محرمراز است

مرا ز پردگیان جهان خبر دادند
ولی زبان نگشایم که چرخ کج باز است

سخن درشت مگو در طریق یاری کوش
که صحبت من و تو در جهان خدا ساز است

کجاست منزل این خاکدان تیره نهاد
که هر چه هست چو ریگ روان به پرواز است

تنم گلی ز خیابان جنت کشمیر
دل از حریم حجاز و نوا ز شیراز است

«اقبال لاهوری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir