هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از رسیدن عشق و شراب معنوی سخن می‌گوید. او از تأثیرات این عشق بر جهان و انسان‌ها صحبت می‌کند و از تغییراتی که در نتیجه آن رخ داده است، مانند پر شدن مساجد و رسیدن نور عشق به قلب‌ها. شاعر همچنین از رسیدن به مرحله‌ای از شناخت و عرفان سخن می‌گوید که در آن همه چیز دگرگون شده و انسان‌ها به درجه‌ای از کمال معنوی دست یافته‌اند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد تا بتوان آن‌ها را به درستی درک کرد.
غزل شمارهٔ ۹۱۵
بیا که ساقیِ عشقِ شراب باره رَسید
خَبَر بِبَر بَرِ بیچارگان که چاره رَسید
امیرِ عشق رَسید و شرابخانه گُشاد
شرابِ هَمچو عَقیقَش به سنگِ خاره رَسید
هزار چَشمه شیر و شِکَر رَوان شُد ازو
شِکاف کرد و به طِفْلانِ گاهواره رَسید
هزار مَسجد پُر شُد چو عشقْ گشت اِمام
صَلوةُ خَیْرُ مِنَ النَّوم از آن مَناره رَسید
بِریز دیگِ حَلیماب را که کاسه رَسید
گُشاده هِلْ سَرِ خُم را که دُردخواه رَسید
چو آفتابِ جَمالَش به خاکیان دَرتافت
زُحَل زِ پَرده هفتم پِیِ نِظاره رَسید
شُدیم جُمله فریدون چو تاجِ او دیدیم
شُدیم جُمله مُنَجِّم چو آن ستاره رَسید
شُدیم جُمله بِرَهنه چو عشقِ او زد راه
شُدیم جُمله پیاده چو او سَواره رَسید
چو پاره پاره دَرآمَد به لُطْفْ آن دِلْبَر
بِدان طَمَعْ دلِ پُرخونِ پاره پاره رَسید
بِدِه زبان و همه گوش شو دَرین حَضْرت
شتاب کُن که پِیِ گوش گوشواره رَسید
خَبَر بِبَر بَرِ بیچارگان که چاره رَسید
امیرِ عشق رَسید و شرابخانه گُشاد
شرابِ هَمچو عَقیقَش به سنگِ خاره رَسید
هزار چَشمه شیر و شِکَر رَوان شُد ازو
شِکاف کرد و به طِفْلانِ گاهواره رَسید
هزار مَسجد پُر شُد چو عشقْ گشت اِمام
صَلوةُ خَیْرُ مِنَ النَّوم از آن مَناره رَسید
بِریز دیگِ حَلیماب را که کاسه رَسید
گُشاده هِلْ سَرِ خُم را که دُردخواه رَسید
چو آفتابِ جَمالَش به خاکیان دَرتافت
زُحَل زِ پَرده هفتم پِیِ نِظاره رَسید
شُدیم جُمله فریدون چو تاجِ او دیدیم
شُدیم جُمله مُنَجِّم چو آن ستاره رَسید
شُدیم جُمله بِرَهنه چو عشقِ او زد راه
شُدیم جُمله پیاده چو او سَواره رَسید
چو پاره پاره دَرآمَد به لُطْفْ آن دِلْبَر
بِدان طَمَعْ دلِ پُرخونِ پاره پاره رَسید
بِدِه زبان و همه گوش شو دَرین حَضْرت
شتاب کُن که پِیِ گوش گوشواره رَسید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۱۶
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۰/۷/۲۷ ۱۸:۰۳
در بیت پنج دردخواره صحیح است. حرف "ر" افتاده است.
