هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دریا می‌خواهد که گوهر و مرجان خود را عرضه کند، زیرا راهی برای کم‌خرجان (نیازمندان) وجود ندارد. او خود را مانند صدفی با دهان باز توصیف می‌کند که آه می‌کشد و می‌پرسد چگونه می‌تواند گنجی باشد در حالی که راهی به مرجان وجود ندارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند گوهر، مرجان و صدف نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۲۲
ای دریا دل تو گوهر و مرجان را
درباز که راه نیست کم خرجان را
تن همچو صدف دهان گشاده است که آه
من کی گنجم چو ره نشد مرجان را
درباز که راه نیست کم خرجان را
تن همچو صدف دهان گشاده است که آه
من کی گنجم چو ره نشد مرجان را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
