هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به یاد یار مهربان خود و زادگاهش (بخارا) می‌افتد و با توصیف زیبایی‌های طبیعت و مقایسه‌های زیبا، احساس شادی و غرور خود را نسبت به میهن و حاکم آن بیان می‌کند.
رده سنی: 12+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که درک آن برای کودکان زیر 12 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۲۱ - بوی جوی مولیان آید همی

بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی

ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی

آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی

ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی

میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی

میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی

آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰ - کاندر جهان به کس مگرو جز به فاطمی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۲
نظرها و حاشیه ها
سعید
۱۴۰۴/۸/۳ ۰۴:۱۵

شعر بسیار زیبایست