هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از امیر گنه بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و درد فراق است. شاعر از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید و از رنج‌های روحی و عاطفی خود می‌نالد. او از دوستش می‌خواهد که به او توجه کند و از بی‌قراری و تشویش دائمی دلش می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند صراط مستقیم و نفس اماره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد فراق و تشویش روحی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۹

امیر گنه: عاشقمهْ کیجاره بی‌شی
گرهْ بَزهْ مه رشته‌یِ جانْ به می‌شی

دیمْ سرخه گِلْ ولگهْ کیجاره بی شی
شه کَمنْ ره مه گردنْ دَوِست وکشی

ته مشکینْ کَمنْ ره که بئیرهْ ته شی
تَشْ دَکفهْ مه دلْ ره که او نکوشی

من عاشق دوستِ هَرْ دْ پایِ کوشی
عاشقْ اُونهْ، دُوستی ره، سر و مالْ روشی

هلا نَفْسِ ورْگْ، طلبکار میشی
دلْ یوسفْ چیره‌ی وَرْ سراسر ریشی

مه دلْ شو و روزْ همیشه در تشویشی
عملْ مستقیم نیهْ، صراط دَرْ پیشی
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.