هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از حافظ، به موضوع عشق الهی و مستی معنوی می‌پردازد. شاعر در این بیت‌ها، عشق را به عنوان تنها حقیقت قابل قبول در محفل معنوی توصیف می‌کند و هر آنچه خارج از این مسیر باشد را ناپسند می‌شمرد. او همچنین به مقایسه بین زاهد و عاشق واقعی پرداخته و برتری عشق بی‌ریا را ستایش می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های شراب و مستی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون راهنمایی مناسب، قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۳۳
بزم عشق است و همه شیشه و جامست اینجا
هرچه جز مستی عشق است حرامست اینجا
باده خواران همه افتاده ز می مست و خراب
آنکه هشیار نشسته است کدامست اینجا
روز اول که دلم خال و خطش دید بگفت
زیر هر دانه دو صد دانه و دامست اینجا
زاهد ار همچو خلیلت زند آتش تو مترس
نار نمرود همه برد و سلامست اینجا
ای خوش آن عاشق گمنام ز ننگ آزاده
که چو نور علیش ننگ ز نامست اینجا
هرچه جز مستی عشق است حرامست اینجا
باده خواران همه افتاده ز می مست و خراب
آنکه هشیار نشسته است کدامست اینجا
روز اول که دلم خال و خطش دید بگفت
زیر هر دانه دو صد دانه و دامست اینجا
زاهد ار همچو خلیلت زند آتش تو مترس
نار نمرود همه برد و سلامست اینجا
ای خوش آن عاشق گمنام ز ننگ آزاده
که چو نور علیش ننگ ز نامست اینجا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
