هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد و غم درونی خود سخن می‌گوید و احساس می‌کند که بلا در وجودش ساکن شده است. او عشق را به سنگی تشبیه می‌کند که پای دلش را شکسته است، همان‌طور که فلک مرادش را ناکام گذاشته است.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و استعاره‌های سنگین است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد. همچنین، موضوعات غم و شکست ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۴۲
جانم در سینه بر رخ غم بسته ست
در زاویه تن چو بلا بنشسته ست
گوئی که ز سنگ عشق پای دل من
چون پشت مراد از فلک بشکسته ست
در زاویه تن چو بلا بنشسته ست
گوئی که ز سنگ عشق پای دل من
چون پشت مراد از فلک بشکسته ست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
