هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عظمت و بزرگی خداوند، آسمان و زمین، و نشانه‌های الهی در طبیعت می‌پردازد. همچنین به مدح و ستایش خداوند و بیان فضایل اخلاقی مانند وفاداری و اخلاص اشاره دارد. در بخشی از شعر، از جمشید و فرخندگی یاد شده و بر خوشبختی و برکت تأکید می‌شود.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق مذهبی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۷ - توصیف غار جمشیدی

تعالی الله نه غارست این جهانیست
زمین او ز رفعت آسمانیست

عقاب آسمان را گر تواند
که اینجا پر زند خوش آشیانیست

به هر برجی در آن از روح قدسی
خجسته کوکبی صاحب قرانیست

ز خدام در این آستانست
اگر آن آسمان را پاسبانیست

ز انوار تجلی در فضایش
ببینی هر کجا راز نهانیست

تو گویی گوهر خورشید و مه را
به هر سنگ اندر او فرخنده کانیست

معاذالله تو و مدحش فصیحی
گرفتم آن که هر مویت زبانیست

به جمعی اندر آن مجلس گرفتم
که از اخلاص هر موشان جهانیست

همه صحرانشین و شهرزاد‌ند
وفا را طبع ایشان ترجمانیست

لقب جمشیدی و جمشید فطرت
بنامیزد چه فرخ دودمانیست

چو دیگ قدرشان در جوش آید
فلک آنجا کلوخ دیگدانیست

خداشان دایما فرخنده دار[ا]د
ازین فرخنده منزل تا نشانیست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶ - درستایش مشرقی و عذر‌خواهی از او
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸ - اخوانیه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.