هوش مصنوعی: این متن عرفانی از عشق الهی و تأثیر آن بر جهان سخن می‌گوید. با اشاره به مفاهیمی مانند نور عشق، ذات پاک خداوند، بهشت و دوزخ، و جایگاه برتر عشق، شاعر حالات روحانی و ادراک شهودی خود را بیان می‌کند. همچنین، از عناصری مانند حسن، غار دل، و لطافت عشق برای انتقال مفاهیم عمیق استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به دانش ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری دارد.

شمارهٔ ۱۷۰

همچو مه دیدم شبی دیدار عشق
بود خورشید و فلک ز انوار عشق

مصطفی الجار ثم الدار گفت
جمله ذرات از این شد جار عشق

کل یوم هو فی شأن آیتی است
هست ذات پاک او در کار عشق

خنده زد بر گریه ام مانند برق
تا بدیدم چشم گوهر بار عشق

هفت دوزخ یک شرر باشد بدان
از دم سوزان آتش بار عشق

هشت جنت بوستانی بیش نیست
از رخ و زلفین عنبر بار عشق

عشق از اعلی و اسفل برتر است
دارد از پستی و بالا عار عشق

کوهیا در غار دل میباش خوش
حسن خوبان است یار غار عشق
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.