هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، غزلی عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از فراق یار، درد هجران و عشق نافرجام می‌نالد. او از جمال معشوق، بی‌قراری دل و بی‌توجهی دنیا به رنج‌های عاشق سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند خرابات، شیخ و ریاضت دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند هجران و ندامت نیاز به درک عاطفی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۷۴ - تتبع خواجه

از رفتن یارم بود آشوب قیامت
یارب مبرش جایی و دارش به سلامت

در هجر تو افتد به سرم انجم و گردون
ای شام فراق تو مرا روز قیامت

ای ساکن جنت گل اگر بر سر طوبی
مرئی نشدت بین سوی آن عارض و قامت

ای شیخ ریاضت کش اگر جانب رندان
تشریف نیاری بودت محض کرامت

هر دم ز خیال تو به خون در سخن افتم
گو عقل برو کاین ز جنون است علامت

چون بود تو نابود شد از برق تو ای دل
چه سود کنون از مژه باران ندامت

دل ز اندوه دوران همه اطراف جهان گشت
در گوشه میخانه شدش جای اقامت

بی وجد می ار شیخ درآمد به خرابات
گو خرقه و سجاده گرو کن به غرامت

فانی چو شدی جرعه کش حافظ و جامی
جمشید گدایی کند از جرعه جامت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳ - تتبع مخدومی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۵ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.