دل که جای تست چون سازیم جای دیگران
چون تو را بیرون کنیم از دل برای دیگران

ما خود اندر کنج غم سوزان به تاریکی ز بخت
برق آه ما بود شمع سرای دیگران

ذره ذره گر کند خورشید عشقش جان ما
ذره یی هرگز نبینی در هوای دیگران

درد خود را از خموشی ساختم درمان ولی
سوزم از طعن و نمیدانم دوای دیگران

دور افکندی ز خود چون مرغ بسمل وقت قتل
می طپم در خون که میمیرم به پای دیگران

هرکه شد بی بهره از نور رخت ای آفتاب
سایه وار افتد به غیبت در قفای دیگران

غرقه غم اهلی از بیگانگیهای تو شد
ور به خون گردد نگردد آشنای دیگران

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir