سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۲
برو به گوهر
خائیدن آن لب که چشیدی شکرش
مالیدن دستی که کشیدی بسرش
نگذارد آنکه او به جان و جگرش
آب حیوان همی رسد از اثرش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۳
برو به گوهر
دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفهٔ سرد با یکی بالاپوش
آن نیز فراموش نگردد ما را
ای بوده عزیزتر تو از دیده و گوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۴
برو به گوهر
در انجمنی نشسته دیدم دوشش
نتوانستم گرفت در آغوشش
رخ را به بهانه بر رخش بنهادم
یعنی که حدیث میکنم در گوشش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۷
برو به گوهر
دلدار مرا وعده دهد نشنومش
بر مصحف اگر دست نهد نشنومش
گوید والله که نشنوی نشنومت
خواهد که به اینها بجهد نشنومش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۸
برو به گوهر
دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش
می بی‌لب نوشین تو کی گردد نوش
دیدار ترا چشم همی دارد چشم
آواز ترا گوش همی دارد گوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹
برو به گوهر
رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش
بی‌آنکه دلم سیر شد از دیدارش
او رفت و نماند در دلم تیمارش
آری برود گل و بماند خارش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۰
برو به گوهر
سودای توام در جنون میزد دوش
دریای دو چشم موج خون میزد دوش
تا نیم شبی خیل خیالت برسید
ورنی جانم خیمه برون میزد دوش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۱
برو به گوهر
سوگند بدان دل که شده است او پستش
سوگند بدان جان که شده است او مستش
سوگند بدان دم که مرا میدیدند
پیمانه به دستی و به دستی دستش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۴
برو به گوهر
گر می‌کشدم غم تو هر دم مکش
هل تا بکشندم همه عالم تو مکش
آنرا که خود انداخته‌ای پای مزن
وانرا که تو زنده کرده‌ای هم تو مکش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۶
برو به گوهر
آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق
در حال دهد کون و مکان را سه طلاق
مه را چه طراوت و زحل را چه محل
با طلعت آفتاب اندر افاق
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۷
برو به گوهر
ای داروی فربهی و جان عاشق
فربه ز خیال تو روان عاشق
شیرین ز دهان تو دهان عاشق
جان بنده‌ات ای جان و جهان عاشق
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۳
برو به گوهر
حاشا که شود سینهٔ عاشق غمناک
یا از جز عشق دامنش گردد چاک
حاشا که بخفت عاشقی اندر خاک
پاکست و کجا رود در آن عالم پاک
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۴
برو به گوهر
خندید فرح تا بزنی انگشتک
گردید قدح تا بزنی انگشتک
بنمودت ابروی خود از زیر نقاب
چون قوس قزح تا بزنی انگشتک
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۹
برو به گوهر
چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ
وز پردهٔ عشاق برآرم آهنگ
گر زانکه در آبگینه خواهی زد سنگ
در خدمت تو بیایم اینک من و سنگ
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۹
برو به گوهر
این نکته شنو ز بنده ای نقش چگل
هرچند که راهیست ز دل جانب دل
در چشم تو نیستم تو در چشم منی
تو مردم دیدای و من مردم گل
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۱
برو به گوهر
جانی دارم لجوج و سرمست و فضول
وانگه یاری لطیف و بیصبر و ملول
از من سوی یار من رسولست خدای
وز یار بسوی من خدایست رسول
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۳
برو به گوهر
چون دم زدی از مهر رخ یار ای دل
ترتیب دم و قدم نگهدار ای دل
خود را به قدم ز غیر او خالی کن
تا دم نزنی بی دم دلدار ای دل
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۸
برو به گوهر
آمد بت خوش عربدهٔ می‌کشیم
بنشست چو یک تنگ شکر در پیشم
در بر بنهاد بر بط و ابریشم
وین پرده همی زد که خوش و بیخویشم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۹
برو به گوهر
آمد شد خود به کوی تو می‌بینم
میل دل و دیده سوی تو می‌بینم
گیرم که همه جرم جهان من کردم
آخر نه جهان بروی تو می‌بینم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۹
برو به گوهر
از باد همه پیام او میشنوم
وز بلبل مست نام او میشنوم
این نقش عجب که دیده‌ام بر در دل
آوازهٔ آن ز بام او میشنوم