سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۰۷۶۰ گوهر پیدا شد:
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۶۷
برو به گوهر
دیشب طربی بر دل غمناکم ریخت
هر بخیه که داشت، سینهٔ چاکم ریخت
شبنم به کنار چشم نمناکم ریخت
ابری دو سه قطره اشک بر خاکم ریخت
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
برو به گوهر
از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است
هر لحظه دل از فراق، دیگرگون است
با دیده چه سازیم که چون شب باز است؟
از شوق چه گوییم که روزافزون است
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد
ابر مژه خون دیده پالایی کرد
فرهاد غم تو آهنین بازو بود
بیهوده دل صبور خارایی کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۳
برو به گوهر
دل در غم عشق، کامرانی نکند
تا ناله درفش کاویانی نکند
با یار گرانباری دل گفتم، گفت
بار غم ما به دل گرانی نکند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
برو به گوهر
پیوسته دی و تموز دم سردی کرد
با دردکشان زمانه بی دردی کرد
آه سحر و ناله به جایی نرسید
طالع پستی و دهر نامردی کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۸۸
برو به گوهر
عالی گهران و خوش عیاران رفتند
از نقد وفا خزینه داران رفتند
بی یار نیم اگر چه بی یار منم
من ماندم و غم، چو غمگساران رفتند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۹۲
برو به گوهر
نزدیک بود ز لب هوا بردارد
آهی که سپهر را ز جا بردارد
عمریست که استوار دارم پا را
جایی که سپند گرم پا بردارد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۹۳
برو به گوهر
دهرم به شکنج انزوا می دارد
وین مظلمه را چرخ روا می دارد
در محفل افسرده دوران بخیل
زانوست که کاسه ای به ما می دارد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۱
برو به گوهر
در ماتم تو شیون دلهاست بلند
با یاد تو، آهِ سینه فرساست، بلند
خونابهٔ اشکی که نمش تا سمک است
از فرق سماک، نیزه بالاست بلند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد
گردون کفن کبود در گردن کرد
دست غم تو ز ما مصیبت زدگان
هر جیب که داشت، چاک تا دامن کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
برو به گوهر
دل در غم هجر، بی قراری هاکرد
وین دیدهٔ طوفان زده زاریها کرد
با دامن وصل او نیفتاد حریف
این دست شکسته، پایداریها کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۶
برو به گوهر
بر تیره شب من که دل و جان گرید
چون شمع لبم خندد و مژگان گرید
بالین مرا منت غمخواری نیست
بر غربت من شام غریبان گرید
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۲
برو به گوهر
از رهگذر دوست، صبایی نرسید
چشمم به وصال خاک پایی نرسید
دردا که ز درد ما کس آگاه نشد
فریاد که فریاد به جایی نرسید
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید
مینای حیات به که بر سنگ آید
با خلق زمانه، زندگانی امروز
در زیر یک آسمان مرا ننگ آید
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۳
برو به گوهر
در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر
چون شمع سحرگاه، به یک آه بمیر
آن قدر نداری که درآیی به نجف
جان تو درآید، تو درین راه بمیر
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
برو به گوهر
از خصمی روزگار بی مهر و تمیز
تا چند زنیم سینه بر خنجرِ تیز؟
نی ناخن تدبیر و نه بازوی ستیز
نه جای شکیبایی و نه پای گریز
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس
ای دل به کجا برم؟ کزو به ناقوس
ازکشتهٔ خود به کف درین دشت سراب
جز آبلهٔ دانه ندارم، افسوس
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۶
برو به گوهر
تا عشق تو گشت از ازل روزی دل
بربست میان را به غم اندوزی دل
درد تو کند مگر پرستاری جان
داغ تو کند مگر جگرسوزی دل
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
برو به گوهر
اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل
دل ماتم من گرفت و من ماتم دل
امروز کجاست ور بود همدم دل؟
گفتن نتوان به غمگساران غم دل
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۲
برو به گوهر
رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم
از دولت عشق، کامرانی دارم
خون دل و اشک دیده و آه جگر
اینها همه از تو یار جانی دارم