سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۲
برو به گوهر
ای از غم هجران تو ای طرفه نگار
در هر نفسی شکایتم بودی کار
وامروز که با خوی بدت گشتم یار
از هجر تو شکرست به روزی صد بار
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
برو به گوهر
با من چو گل ار شبی بپیوندد یار
ننشسته هنوز رخت بر بندد یار
چون ابر به صد دیده همی گریم من
چون گل به هزار لب همی خندد یار
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۶
برو به گوهر
ای دل ز ره دراز می آید یار
خوش باش که دلنواز می آید یار
وی صبر رمیده در غم فرقت او
باز آی سبک که باز می آید یار
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۸
برو به گوهر
من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر
شاید که ترا گزم بار دگر
بگرفت به دندان لب چون بسد تر
یعنی لب از آن تست و دندان بر سر
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۰
برو به گوهر
با یار جفا جوی پس از هجر دراز
کردم به تلطف سخن وصل آغاز
از هر بن موییش بر آمد آواز
کای برده دلت عشق من آوردی باز
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۷
برو به گوهر
گفتم ز دم سرد رهان یک بارم
با آنکه نکرد گفت منت دارم
تا از دم سرد کی رهاند یارم؟
حالی دم گر چه می نهد در کارم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۹
برو به گوهر
از چشم خود ابر را خجل می دارم
وز خون همه خاک راه گل می دارم
وین نز پی یار سنگ دل می دارم
دل مرد ز غم ماتم دل می دارم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۰
برو به گوهر
دل بر تو فشانم ار بسوزی جگرم
و آن دل که من از تو باز گیرم که برم؟
ور دل طلبد غم تو هم غم نخورم
از بهر غمت دلی به صد جان بخرم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۱
برو به گوهر
تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم
بیدل ز تو اندوه بی اندازه خورم
با هجر بسازم که اگر خوش نبود
بی روی تو باری غم رو تازه خورم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
چون در شب هجر تو فرو شد روزم
واندر غم تو نیست کسی دلسوزم
آن به که ذخیره از سخن پردازم
وز جان به لب رسیده لب بردوزم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
برو به گوهر
تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟
یا دل که غم هجر و وصال تو کشم؟
جانی دارم اگر به من نپسندی؟
آن نیز شبی پیش خیال تو کشم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۸
برو به گوهر
روزی که سراپرده بر افلاک زنم
آن روز ردای صبح را چاک زنم
پیش رخ تو که نور خورشید ازوست
چون سایه هزار بوسه بر خاک زنم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۱
برو به گوهر
آساید اگر شوی تو همخوابه من
گوش فلک ستمگر از لابه من
ای دوست جهانیان چون شنگرف برند
خاک سر کوی تو ز خونابه من
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۴
برو به گوهر
هر تخم که کاشتم نیامد به درو
تا چند خودر کهنه دلم غصه نو
سنبل نیم ای صنم! که گویم که برو
زین شهر تو گوئی مرو ای باب مرو!
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۵
برو به گوهر
چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو
وز سایه خویشتن گسستم بی تو
تا سایه وصل برگرفتی ز سرم
چون سایه به خاک در نشستم بی تو
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟
جانی که مراعات دلم کردی کو؟
آن هجر که نام من فرو بردی هست
وآن صبر که کام من برآوردی کو؟
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۹
برو به گوهر
صد عشوه نغز و دلستان آوردی
تا عمر عزیزم به زیان آوردی
گفتی به برم جان تو دل خوش می دار
تا جان بردن مرا به جان آوردی
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۰
برو به گوهر
با دل گفتم چو دلبری بگزیدی
بنشین و بگو که با منش چون دیدی؟
دل گفت که از تو جان طمع می دارد
می دان تو و این سخن ز من نشنیدی
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۱
برو به گوهر
ای موی سپید! اگر شبی با یاری
بنشینم و از عیش بر آید کاری
صد عذر نهم گر بودش آزاری
این جور ترا چه عذر سازم باری
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۲
برو به گوهر
ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی
در جستن وصل آب رخ خود ریزی
با یار چنان شبی که صد عمر دراز
بنشینی اگر از سر جان برخیزی